Ja, dat was leuk: de Commodore Amiga en wel de Amiga 500 om precies te zijn. Ergens in 1991 kocht ik er eentje, om vervolgens helemaal verknocht te raken aan deze ijzersterke computer.
foldertje van een Amiga 500
Tegenwoordig misschien niet meer zo bekend, maar wat was ie beter dan een doorsnee personal computer!
Dedicated beeld-, geluid- en controllerchips, andere merken keken hun ogen uit, zelfs Apple!
Na enige tijd schafte ik een externe harde schijf aan van maar liefst 120Mb: de GVP HD8+. Dit maakt het een heel veelzijdige computer waarop ik menig spelletjes gespeeld heb maar ook verslagen voor school op heb gemaakt. Dit alles werd op een Star LC20 uitgeprint, op kettingpapier.
Star LC-20
Die specifieke Amiga 500 heb ik niet meer, de externe harde schijf heb ik nog steeds en die zit nu gekoppeld aan één van m’n Amiga 500’s uit de collectie Amiga’s. Tegenwoordig zijn Amiga’s gelukkig niet meer zo verschrikkelijk duur als destijds, dus één meer of minder maakt niet uit en het is handig voor de onderdelen.
Púre nostalgie!
Je kon voor de Amiga 500 ook nog een acceleratorkaart kopen, dat lag helaas wat buiten mijn budget. Tegenwoordig zijn ze nog steeds veel te duur en dus laat ik dat maar achterwege.
Spelletjes die ik veel gespeeld heb op de A500: Lure of the Tempress, Zool, Syndicate, Shadow of the Beast, F29 Retaliator, Pinball Dreams, Pinball Fantasies en nog veel meer. Het schurkte (!) al tegen de tijd aan dat ik op de analistenschool terecht kwam en kennis maakte met twee nieuwe vrienden die ook affiniteit hadden met de Amiga. Misschien dat ik daar in een later artikeltje wat aandacht aan besteed.
